Amalgamaren alternatibak erretxina konposatua, beira ionomeroa, portzelana eta urrea dira, besteak beste. Kontsumitzaile gehienek betegarri konposatu zuzenak aukeratzen dituzte, kolore zuria hortzarekin hobeto datorrelako eta kostua neurrizkoa delako.
Iraganean, betegarri konposatuen aurkako ohiko argudioa amalgama bezain iraunkorrak ez izatea zen. Hala ere, azken ikerketek aldarrikapen hau ezeztatu dute. 2016an argitaratu eta hamar urtez 76,000 pazienteri egindako ikerketa baten ikertzaileek aurkitu dute atzeko amalgamako betegarriek konpositeek baino urteko porrot tasa handiagoa dutela.12013an argitaratutako bi ikerketa bereizi aurkitu dira porrot tasak alderatzerakoan betegarri konposatuek eta amalgamek egin dituztela2eta ordezko betetze tasak.3Beste ikerketa batzuek antzeko aurkikuntzak eskaini dituzte: 2015ean argitaratutako ikerketa batek erretxina konposatuen "errendimendu kliniko ona" dokumentatu zuen 30 urteko ebaluazioan zehar.42014an argitaratutako metaanalisi batek atzealdeko erretxin konposatuen zaharberritzeen "biziraupen ona" adierazi zuen,52012an argitaratutako ikerketa batek material konposatu mota batzuek amalgama iraun bitartean erakutsi zuten.6eta 2011n argitaratutako ikerketa batek konpositeen "errendimendu kliniko ona" aurkitu zuen 22 urteko epean.7
Betegarri konposatuak ere kritikatu dituzte, horietako batzuek bisfenol-A (BPA) material polemikoa dutelako. Dentistek hainbat iritzi dituzte segurtasunaren inguruan BPA eta beste bisfenol mota batzuk, hala nola Bis-GMA eta Bis-DMA. Era berean, beira ionomeroen inguruko kezka agertu da, guztiek dituztenak atsekabea.
Hortzetako materialen osagaiez kezkatuta dauden pazienteek askotan dentistekin hitz egiten dute zenbait osagai ez dituen materiala erabiltzeko. Adibidez, izeneko produktua Admira Fusion8/Admira Fusion X-tra92016ko urtarrilean kaleratu zuen VOCO hortz-enpresak zeramikazkoa dela10eta Bis-GMA edo BPA ez edukitzea sendatu aurretik edo ondoren.
Betetze-material gisa merkuriorik gabeko zein alternatiba erabiltzeko kezkatuta dauden hortzetako gaixoentzako beste aukera bat da beraien ikerketa egitea edo / eta hortzetako biokonpatibilitate proba egitea. Azterketa biologikoak erabiltzen badira, gaixoaren odol lagina laborategi batera bidaltzen da eta serumean hortzetako produktuetan erabilitako osagai kimikoen IgG eta IgM antigorputzak dauden ebaluatzen da.11 Orduan, gaixoari zerrenda zehatz bat ematen zaio zein diren izen markako hortzetako materialak erabilerarako seguruak diren eta erreakzio bat sor dezaketen. Gaur egun zerbitzu hau eskaintzen duten laborategien bi adibide daude Biocomp Laborategiak12 ELISA / ACT Bioteknologiak13
Gainera, hortzetako alergiei dagokienez, Stejskal doktoreak aurkeztu zuen MELISA proba 1994an. (Lymphocyte Transformation Test) LLTren bertsio aldatua da, IV motako metalen sentsibilitatea atzeratutako hipersentsibilitatea metalekiko, merkurioarekiko sentsibilitatea barne, aztertzeko diseinatua.14
Hortzetako betegarrietarako zein material erabili behar den aztertzeaz gain, ezinbestekoa da hortzetako pazienteek eta profesionalek ezagutzea eta erabili segurtasun neurriak hortzetako amalgama merkurio betegarriak kentzean.